Ξέρεις πώς νιώθω για τον Μουρακάμι; Που να ξέρεις. Λοιπόν, μου το έκανε πάλι. Ο Μουρακάμι και το στυλ του με κάνουν να κολλάω κάθε φορά. Τα πράγματα ξεκινούν πάντα τόσο αθώα. Μια γυναίκα σε ένα ταξί σε έναν δρόμο ταχείας κυκλοφορίας. Μια απλή πρόταση του οδηγού και ξαφνικά βρίσκομαι στον κόσμο του άγνωστου.

Γιατί νιώθω τόσο ευάλωτος πριν ακόμα βρεθώ μπροστά από την κάμερα; Τί μου συμβαίνει όταν η κάμερα στρέφεται προς το μέρος μου; Τί είναι αυτό που τελικά με ηρεμεί και σταματά την κακή αυτοκριτική για την εικόνα μου;

Δεν υπάρχει χρόνος για αναμονή. Ό,τι κι αν κάνεις, κάνε το τώρα. Φωτογραφία, βίντεο, μια ταινία, η έκδοση ενός λευκώματος, έργα, πειραματισμοί. Έχεις αυτούς που μιλούν και περιμένουν την τέλεια στιγμή, και έχεις τους άλλους που απλώς το κάνουν. Αυτοί που κάνουν, που πράτουν, γίνονται θρύλοι αυτοί που περιμένουν τους τρώει η σκόνη.

Έχουμε οδηγηθεί να πιστεύουμε, τουλάχιστον εν μέρει, ότι η καλή φωτογραφία είναι εύκολη, ότι συμβαίνει συχνά και ότι είναι άμεσα εφικτή αγοράζοντας την τελευταία γενιά οποιουδήποτε συστήματος κάμερας που χρησιμοποιείς αυτήν τη στιγμή, καλέ μου φίλε/φίλη επαγγελματία και ερασιτέχνη φωτογράφε. Το πρόβλημα σε αυτή την άποψη είναι ότι πρόκειται για την απόλυτη βλακεία. Ωπ, άρχισε τα δικά του ο Πρωτάτος…

Οι πληροφορίες, τα διδάγματα, οι εμπειρίες αλλά και οι εικόνες που λαμβάνω διαβάζοντας πυροδοτούν συνεχώς δημιουργικές ιδέες, οι οποίες βρίσκουν εφαρμογή στα φωτογραφικά μου έργα. Άλλες φορές συνειδητά και άλλες υποσυνείδητα. Όταν ακούν αυτή για αυτή την επηρροή των βιβλίων πάνω μου, άνθρωποι που συνήθως δεν διαβάζουν, παραξενεύονται…

Αν δεν βρίσκεσαι μπροστά σε ένα γεγονός που εξελίσσεται, θα καταγράψεις τις συνέπειες του γεγονότος και όχι το ίδιο το γεγονός. Για να μπορέσεις να καταγράψεις το γεγονός εν την γενέσει του θα πρέπει να έχεις δύο βασικά στοιχεία στην διάθεσή σου. Προσβασιμότητα και εμπιστοσύνη.

Αυτό το βιβλίο, όπως και όλα τα βιβλία του Ζουργού, θα μπορούσε να γίνει ταινία από το Netfilx!

Η καλή φωτογραφία και κινηματογράφηση γάμου είναι μια υπηρεσία πολυτελείας για μια περίσταση πολυτελείας. Όπως λέει και η παροιμία, «ό,τι πληρώνεις παίρνεις»…

Όλα μπαίνουν σε λίστα. Καθαρά και όμορφα. Τώρα βάζεις το πουκάμισο, περίμενε μισό λεπτό κρατώντας το γοβάκι σου στο χέρι, στάσου δίπλα στο παράθυρο και κοίτα με, τώρα χαμογέλα. Χαμογέλα. Όχι έτσι. Φυσικά…