Κάποια λίγα που έχω μάθει
Δεν υπάρχει χρόνος για αναμονή. Ό,τι κι αν κάνεις, κάνε το τώρα. Φωτογραφία, βίντεο, μια ταινία, η έκδοση ενός λευκώματος, έργα, πειραματισμοί. Έχεις αυτούς που μιλούν και περιμένουν την τέλεια στιγμή, και έχεις τους άλλους που απλώς το κάνουν. Αυτοί που κάνουν, που πράτουν, γίνονται θρύλοι αυτοί που περιμένουν τους τρώει η σκόνη.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ ενός «influencer» και ενός «φωτογράφου». Συνήθως δεν μπορείς να τα έχεις και τα δύο. Μπορείς πάντα να μεταπηδήσεις από το να είσαι «φωτογράφος» σε «influencer», αλλά το ανάποδο δεν λειτουργεί. Όταν βλέπεις έναν "influencer" δίπλα σε έναν "φωτογράφο", ο "influencer" τείνει να εκτίθεται αρκετά γρήγορα. Με το συμπάθειο.
Απλά σταμάτα να είσαι όλη την ώρα στα social. Είναι το λιγότερο, άθλιο.
Ο όρος «επεκτασιμότητα» θα μπορούσε απλώς να βάλει το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της εμπορικής φωτογραφίας. Όποιος το έπιασε, το έπιασε.
Μη δίνεις δεκάρα τι λέει κάποιος για τη δουλειά σου. Εσύ πρέπει να την κάνεις, γιατί έχεις κάτι να πεις. Θα πρέπει να έχεις κάτι να πεις όμως. Τάδε έφη, Frank Ockenfels (φωτογράφος) και συμφωνώ.
Δεν υπάρχει μία διαδικασία ή ένας τρόπος. Ο καθένας είναι διαφορετικός. Μπαίνω μέσα και είμαι εγώ. Είμαι ο ευατός μου και έτσι παίρνω ό,τι παίρνω από τους ανθρώπους, που έχω μπροστά μου. Nigel Parry, επίσης φωτογράφος. Επίσης συμφωνώ.
Τα φωτογραφικά έργα που ακολουθούν την περπατημένη είναι αξιοθαύμαστα, ειδικά όταν γίνονται καλά, αλλά δεν είναι πραγματικά αυτό που ψάχνω εγώ, τώρα. Μια αρχή γίνεται εδώ με το Project Unposed.
Το να κάνεις ιδιαίτερο και μονοδικό έργο, είναι απίστευτα δύσκολο.
Πάτα φρένο. Μη βιάζεσαι. Συγκεντρώσου. Κάνε υπομονή. Συνέχισε να μαθαίνεις. Απέτυχε. Δοκίμασε ξανά. Ζήσε την ζωή σου, σαν έχεις πάρει φωτιά…
