Ξέρεις πώς νιώθω για τον Μουρακάμι; Που να ξέρεις. Λοιπόν, μου το έκανε πάλι. Ο Μουρακάμι και το στυλ του με κάνουν να κολλάω κάθε φορά. Τα πράγματα ξεκινούν πάντα τόσο αθώα. Μια γυναίκα σε ένα ταξί σε έναν δρόμο ταχείας κυκλοφορίας. Μια απλή πρόταση του οδηγού και ξαφνικά βρίσκομαι στον κόσμο του άγνωστου.

Όσο προχωρούν τα πράγματα, τόσο περισσότερο έχουν νόημα. Ή δεν έχουν; Και υπάρχουν αποσπάσματα που είναι κάπως άβολα για κάποιον να τα διαβάσει. Και ξέρεις ότι έρχονται και καταλήγεις να τα διαβάζεις ούτως ή άλλως…

Πέρασα αρκετές εβδομάδες με αυτό το βιβλίο, και αυτό θα πρέπει να σου πει πολλά. Συνήθως σε λίγες ημέρες, μια βδομάδα το πολύ μπορώ και διαβάζω ένα με δύο βιβλία. Στο συγκεκριμένο δεν ήθελα να τελειώσει. Το φοβόμουν. Μην ανησυχείτε, δεν ήταν το βιβλίο κακό. Απλώς δεν ήθελα να τελειώσει.

Βλέπετε ότι δεν σας δίνω τίποτα σχετικό με την ιστορία. Spoilers μηδεν. Το κάνω σκόπιμα φυσικά. Γιατί ακόμα και να πρόδιδα κάτι, δεν θα οφελούσε. Ή θα το διαβάσεις ή δεν θα το διαβάσεις. Το 1Q84 θεωρείται αριστούργημα και είχε τεράστια επιτυχία στην Ιαπωνία. Υπάρχουν λόγοι για αυτό…